To już tradycja, że późną jesienią odbywa się Zjazd organizowany przez Radę Superwizorów Psychoterapii Uzależnień. Kiedy był planowany, realia naszego funkcjonowania wydawały się być stabilne – stąd planowany program Zjazdu koncentrował się na wystąpieniach merytorycznych, sprawozdaniu z działalności Rady w mijającym roku i planów na rok następny, który jest rokiem wyborczym.
Rzeczywistość wykreowana przez Ministerstwo Zdrowia za pomocą ogłoszonych na stronie Rządowego Centrum Legislacji projektów rozporządzeń (http://radasuperwizorow.pl/?p=903 i późniejsze wpisy na ten temat), zmusił nas do modyfikacji programu. Wokół projektów rozporządzeń pojawiło się wiele emocji i refleksji – trudno byłoby nie uwzględnić tych niepokojów i nie odnieść się do nich merytorycznie, podczas spotkania superwizorów czyli osób bezpośrednio zainteresowanych konsekwencjami ministerialnych rozporządzeń. Zwłaszcza, że od samego początku tego, nie oszukujmy się, kryzysu, Rada Superwizorów bardzo aktywnie, z ogromną determinacją i jak okazało się sporą skutecznością, podjęła się reprezentowania środowiska superwizorów i psychoterapeutów uzależnień, w rozmowach z Ministerstwem Zdrowia. Ostatnie spotkanie w MZ miało miejsce w dniu poprzedzającym Zjazd – superwizorów reprezentowali: Agnieszka Litwa – Janowska, Dorota Reguła, Iwona Kołodziejczyk i Sławomir Grab (komunikat dotyczący przebiegu i efektów tego spotkania, wkrótce na stronie).
Zjazd odbył się w Poradni Leczenia Uzależnień i Współuzależnienia przy ul. Belgijskiej 4 w Warszawie(http://www.zozmokotow.pl/index.php/opieka-psychiatryczna-i-leczenie-uzaleznien/opieka-psychiatryczna-belgijska), dzięki gościnności kierowniczki Anny Biczewskiej.
Udało nam się zachować proporcje pomiędzy wcześniejszym planami a potrzebą chwili – żeby nie wprowadzać chaosu, po przywitaniu, w którym Agnieszka Litwa – Janowska odniosła się krótko do bieżącej sytuacji, zapadła decyzja, aby trzymać się programu zjazdu i zgodnie z nim rozpocząć od wystąpień merytorycznych.
Barbara Błaż– Kapusta zaprezentowała „Model 7 perspektyw w superwizji – zastosowanie i inspiracje” poszerzając perspektywę rozumienia procesu superwizyjnego, o porządkujące go aspekty koncentrowania się na kolejnych elementach: samym pacjencie, interwencjach terapeuty/superwizanta, relacji superwizant/terapeuta – pacjent, wewnętrznym procesie superwiznata/terapeuty, relacji superwizor – superwizant, samym superwizorze oraz tzw. szerszym kontekście czyli aspekcie społeczno – kulturowym. Model ten wydaje się być bardzo przydatny w rozumieniu i porządkowaniu procesu superwizji zarówno indywidualnej, jak i grupowej/zespołowej.
Drugą prelegentką była Renata Zuba, która przedstawiła „Doświadczenia terapeutycznego wykorzystania teatru w leczeniu osób uzależnionych”. Prezentacja opierała się na praktyce stosowanej w Oddziale Leczenia Uzależnień SPZOZ Centrum Leczenia Uzależnień w Rzeszowie, a wzbogacały ją zdjęcia ze spektakli, które były wystawione w Oddziale w latach 2015 – 17.
Obu prelegentkom zadawano pytania, druga prezentacja sprowokowała także inne osoby spośród uczestników zjazdu, do podzielenia się własnym doświadczeniem uczestniczenia bądź współtworzenia analogicznych przedsięwzięć.
Kolejnym punktem było sprawozdanie z ostatniego roku działania Rady Superwizorów, siłą rzeczy zdominowane przez wątki bieżące, choć nie tylko. Istotną informacją jest m.in. to, że RSPU udzieliło akredytacji szkoleniu dla aplikantów „SuperKRAK-UZ” Krakowskiego Stowarzyszenia Terapeutów Uzależnień.
Uczestnicy zorganizowanego dzień wcześniej spotkania w Ministerstwie Zdrowia, opowiedzieli o jego przebiegu i skutkach. Choć ta relacja nie napawa optymizmem, to jednak daje pewną dozę nadziei, że podjęte przez Radę Superwizorów i całe środowisko psychoterapeutów uzależnień działania, nie pozostają bez echa i choć skutki tych działań nie są natychmiastowe i spektakularne, to są niezaprzeczalne.
To, co możemy jeszcze zrobić, to podjąć próbę dotarcia do jak największej liczby posłów na Sejm RP, tak, aby zainteresować ich naszymi sprawami i przekonać ich do nowelizacji Ustawy o wychowaniu w trzeźwości w taki sposób, aby zapisy dotyczące szkolenia specjalistów psychoterapii uzależnień i instruktorów terapii uzależnień, znalazły się w tej Ustawie. Wówczas możliwe być może będą prace nad integracją ścieżek kształcenia KBdsPN i PARPA na równych prawach dla obu, nie zaś, jak w tej chwili proponuje Ministerstwo, poprzez wchłonięcie jednej przez drugą, bądź mechaniczne połączenie obu.
Na zakończenie Zjazdu poruszona została kwestia zbliżających się wyborów do Rady. Wobec skuteczności działań dotychczasowych jej członków oraz oczekiwań środowiska co do kontynuacji tych działań, uznano, że korzystne byłoby, aby Rada pozostała nadal w niezmienionym składzie, co daje Radzie mandat zaufania, ale oczywiście musi zostać poddane procedurze wyboru przewidzianego w statucie Rady.
Konkluzja Zjazdu sformułowana przez Przewodnicząca Agnieszkę Litwę –Janowską, jest następująca: mamy nadzieję, opieramy się na wartościach, które zachowujemy i paradoksalnie, w wyniku kryzysu, wzmacniamy naszą tożsamość jako superwizorów i psychoterapeutów uzależnień.
Joanna Wawerska – Kus
Autorka zdjęć: © Dorota Reguła
